Opiekun psa powinien zrobić wszystko, aby nie dopuść do zagubienia swojego pupila. Dzięki identyfikacji, zwierzę może bezpiecznie wrócić do domu, ponieważ znakując czworonoga nadajemy mu oficjalnie tożsamość. Pies powinien być oznakowany w sposób, który pozwala na identyfikację opiekuna. Zaleca się implantację mikroczipa i dodatkowe oznakowanie zewnętrzne przy obroży, na przykład w postaci adresatki.

Rodzaje identyfikatorów dla psa:

Mikroczip

Mikroczip jest implantowany podskórnie. Zabieg można wykonać u lekarza weterynarii. Dla większości psów nie jest problematyczny, gdyż mikrochip jest bardzo mały, ma wielkość ziarnka ryżu. Wszczepia się go za pomocą specjalnej sterylnej strzykawki, która wchodzi w skład zestawu, taki zabieg przypomina szczepienie. Każdy zestaw jest odrębny dla jednego psa i zawiera unikalny numer. Implantację mikroczipa wykonuje się w okolicy szyi czworonoga, pomiędzy łopatkami. Aby mikrochip mógł spełnić swoją funkcję musi być zarejestrowany w bazie danych. Po wszczepieniu, opiekun zwierzaka powinien upewnić się, czy lekarz weterynarii, który dokonał implantacji zobowiązuje się wpisać dane osobiście. Po kilku dniach należy koniecznie sprawdzić czy dane zostały zarejestrowane i czy zostały wprowadzone prawidłowo. Niestety zdarzają się przypadki, które eliminują możliwość odnalezienia opiekuna zaginionego psa. Zdarza się, że do schronisk, trafiają zwierzęta, posiadające mikroiczip, który nie został zarejestrowany. W takim przypadku nie ma żadnej szansy na kontakt z opiekunem, wtedy zwierzę staje się bezdomne. Z kolei opiekun takiego czworonoga, jest przekonany o tym, że jego podopieczny może być odnaleziony, skoro ma mikroczipa. Mikroczip jest urządzeniem, które nie posiada swojego źródła zasilania. Może być wykrywalny za pomocą specjalnego czytnika. Mikroczipy dla zwierząt towarzyszących są wykonane z materiałów bezpiecznych, które nie wywołują odczynów alergicznych i innych dolegliwości.

Zagubiony pies może trafić do schroniska, lecznicy weterynaryjnej lub do służb, które zajmują się zagubionymi zwierzętami. Wszystkie te podmioty są w posiadaniu czytników, które służą do identyfikacji mikroczipa i kontaktu z opiekunem. Skanery mikrochipów mają zwykle zasięg kilku metrów. Można więc odczytać unikalny, indywidualny 15 cyfrowy kod czworonoga, bez konieczności dotykania zwierzęcia. W przypadku wyłapania błąkającego się psa jest to bardzo ważne. Takie zwierzę jest zwykle w stresie, może być ranne i wykazywać agresję na tle lękowym.

Adresówka

Identyfikacja zewnętrzna psa jest również ważna. Może zdarzyć się, że zagubiony pies zostanie znaleziony przez osobę prywatną, która uratuje go z opresji. W przypadku znalezienia adresowi przy obroży, może zadzwonić od razu do opiekuna. Na rynku dostępnie są różne formy adresówek. Można zamówić blaszkę z wygrawerowanym imieniem i kontaktem, specjalny dowód osobisty pupila czy szelki i obroże z zamówionymi namiarami. Psy hodowlane mają zwykle specjalny tatuaż, który również pomaga w identyfikacji czworonoga i umożliwia kontakt z hodowcą. Profesjonalni hodowcy mają kontakty do wszystkich, którzy zakupili u nich szczenięta. Tatuaż po latach może jednak stać się mniej czytelny, poza tym nie zawsze wiemy, gdzie go szukać.

Zalety identyfikatora dla psa

Mikroczip ma przewagę nad powyżej opisanymi formami identyfikacji, ponieważ pozostanie pod skórą nawet w przypadku, jeśli pies zagubi obrożę lub szelki. W większości przypadków wystarczy jedna implantacja na całe życie przyjaciela na czterech lapach. Dodatkowo psy podróżujące za granicę do państw Unii Europejskiej muszą oprócz paszportu i wymaganych szczepień mieć zaimplantowany mikrochip. Numer mikroczipa jest wpisany do międzynarodowej bazy, zawiera informacje kontaktowe i w przypadku zagubienia pozwala na szybki kontakt z opiekunem.

Pies może zaginąć z wielu przyczyn. Może przestraszyć się czegoś podczas spaceru i nawet jeśli jest na smyczy, wyrwać się z obroży. Ta sytuacja ma najczęściej miejsce przy okazji sylwestrowych wybuchów fajerwerków, które zdarzają się już kilka dni przed końcem roku. Dotyczy to również wyładowań atmosferycznych i nagłych głośnych dźwięków. Pies może się zagubić z powodu pogoni za suczką w cieczce, podczas otwierania bramy na posesji, może uciec w przypadku niezabezpieczonego ogrodzenia lub może zostać ukradziony. Takich sytuacji może zdarzyć się bardzo wiele.

Pies, który się zagubi może ulec wypadkowi. Jeśli znajdziemy czworonoga, który jest poszkodowany w wypadku komunikacyjnym należy zatelefonować do straży miejskiej (986) lub na policję (997). Warto zaczekać do przyjazdu służb, dając zwierzęciu wsparcie. Jeśli jest to wykonalne, sprawdzić czy jest przytomny i oddycha przykładając lusterko do nosa. Podchodzimy do zwierzęcia tylko w przypadku, jeśli jest spokojne, nie wykazuje agresji i pozwala na kontakt.

Co zrobić, gdy znajdziemy psa?

Jeśli znajdziemy zagubionego psa, który zachowuje się w sposób łagodny i pozwala się złapać należy sprawdzić czy ma zewnętrzny identyfikator. Jeśli tak telefonujemy do opiekuna. Jeśli nie, istnieją dwa wyjścia: albo zawiadamiamy odpowiednie służby, albo decydujemy się na wzięcie go tymczasowo do siebie, aby poszukiwać opiekuna. W tym celu zawiadamiamy wszystkie schroniska w okolicy, że mamy taką zgubę. Dodatkowo zamieszczany ogłoszenie ze zdjęciem znalezionego psiaka w pobliskich lecznicach weterynaryjnych i innych miejscach, gdzie można wieszać zawiadomienia. Musimy zrobić wszystko aby dać szansę na znalezienie opiekuna, który może tęsknic za zgubą i bardzo się martwić. Jeśli się to nie uda, psiak musi trafić do schroniska lub fundacji, która ma możliwość zapewnienia mu domu do czasu znalezienia nowego opiekuna. Czasem sytuacja uratowania bezdomnego psiaka kończy się pozostawieniem go u osoby, która go znalazła, czyli adopcją.